O RASIE

Historia Kotów Brytyjskich

Przyjmuje się, że koty Brytyjskie Krótkowłose pochodzą od zwykłych kotów domowych żyjących w starożytnym Rzymie. Na terenach obecnej Wielkiej Brytanii znalazły się dzięki legionistom imperium rzymskiego, którzy najechali wyspy około 2000 lat temu. Przywieźli je oni, aby walczyły z gryzoniami niszczącymi zapasy żywności w magazynach wojskowych. Przez kolejne wieki koty brytyjskie żyły w angielskich miastach i na farmach głównie jako zwierzęta „gospodarskie”, gdyż były doceniane przede wszystkim za swoją łowność. Walcząc i rozmnażając się między sobą, na drodze selekcji naturalnej, wykształcały z pokolenia na pokolenie cechy tak bardzo dziś u nich pożądane, czyli muskularny, zwarty tułów i szerokie barki oraz krótkie mocne nogi. Doprowadziło to również do pojawienia się u rasowych kotów brytyjskich, takich, jakie znajdują się obecnie w naszej hodowli w województwie mazowieckim, krótkiego, niezwykle gęstego futra, dzięki któremu mogły przetrzymać różne warunki pogodowe. Z czasem ludzie zaczęli dostrzegać również cenne walory ich „wnętrza” – lojalność, nienachalna towarzyskość oraz spokojne, pełne ufności usposobienie. Skłaniało ich to do stopniowej zmiany postrzegania roli kotów krótkowłosych. Dostrzeżono je bowiem nie tylko jako pomocników w prowadzeniu gospodarstwa, ale również jako wiernych towarzyszy życia.

Zainteresowanie wyspiarzy hodowlą i doskonaleniem własnych linii kotów rasowych rozkwitło jednak w pełni w czasach epoki wiktoriańskiej dziewiętnastego wieku. Przyczyniła się do tego – paradoksalnie – obecność obcych ras kotów przybyłych z orientu. Dumni Brytowie postanowili bowiem określić swoją własną lokalną rasę, która miała stanowić przeciwwagę dla egzotycznych przybyszów z dalekich krajów. Za twórcę standardu rasy kotów Brytyjskich Krótkowłosych przyjmuje się Harrisona Weira, angielskiego ilustratora i malarza natury, który – według pewnych źródeł – sam dokonywał selekcji i kojarzenia najlepszych osobników spośród angielskich „podwórkowców”.

hodowla kotów brytyjskich warszawa

Weir zorganizował w 1871 roku pierwszą wystawę kotów w Crystal Palace w Londynie, na której koty Brytyjskie Krótkowłose były jedynymi wystawianymi jako rodowodowe koty rasowe. Wszystkie inne były natomiast pokazane jako „zwykłe” długowłose lub „zwykłe” krótkowłose w podziale na różne umaszczenia. Pierwszą w historii nagrodę Best In Show przyznano wtedy czternastoletniej kotce brytyjskiej krótkowłosej niebieskiej pręgowanej. To wtedy zaczynały one zyskiwać popularność jako wyjątkowo szlachetna i arystokratyczna rasa, a przyjmowanie kociąt brytyjskich z rodowodem symbolizowało wysoki poziom danego domu. Koty Brytyjskie Krótkowłose dominowały na wystawach kotów organizowanych corocznie w Crystal Palace aż do początku XX wieku, kiedy to zmieniły się upodobania hodowców i na wystawach zaczęły dominować koty brytyjskie długowłose. Próbą ratowania pozycji kota Brytyjskiego Krótkowłosego było powołanie w 1901 roku pierwszego w historii Klubu Kota Krótkowłosego (Shorthaired Cat Society), mającego w swych statutowych celach ówcześnie rozumianą promocję kotów brytyjskich krótkowłosych, a w szczególności krótkowłosych Brytyjczyków.

kocięta brytyjskie z rodowodem

I Wojna Światowa przyniosła pierwszy wielki kryzys w hodowli i rozwoju wielu ras kotów, w tym między innymi Brytyjczyków. Brak dobrych przedstawicieli rasy wśród zarejestrowanych kotów rodowodowych zmusił hodowców do sięgnięcia – w celu reprodukcji – do ich nierodowodowych, domowych kuzynów. Wyniki tych działań nie były jednak satysfakcjonujące, gdyż typ i budowa potomstwa z takich kojarzeń odbiegały od ideałów osiąganych przed wojną. Innym sposobem odbudowy rasy było kojarzenie kotów Brytyjskich Krótkowłosych z kotami perskimi. I choć w tym przypadku wyniki były lepsze, żadne z nich nie pozwalało na rejestrowanie kociąt z takich związków jako rasowych. By osiągnąć ten cel, potrzeba było ponownego kojarzenia ich z rasowymi kotami Brytyjskimi Krótkowłosymi przez trzy pokolenia, aby i one mogły zostać zarejestrowane jako rodowodowe koty Brytyjskie Krótkowłose.

Powyższe problemy, w połączeniu z rosnącą popularnością kotów perskich i innych rasowych kotów krótkowłosych sprawiały, że pozycja kota Brytyjskiego Krótkowłosego systematycznie spadała. W latach trzydziestych XX wieku rasą zainteresowała się Kit Wilson – sędzia felinologiczny i wielki miłośnik zwierząt. Dzięki zaangażowaniu jej i jej podobnych entuzjastów rasa kota Brytyjskiego Krótkowłosego przetrwała lata Wielkiego Kryzysu i II Wojny Światowej. Mimo to liczba prawdziwie wartościowych przedstawicieli Brytyjczyków została bardzo mocno ograniczona. W dodatku większość z nich była spokrewniona ze sobą, co wpływało na słabość materiału genetycznego. Aby zapewnić większą różnorodność genetyczną i szansę ponownego uzyskiwania kociąt brytyjskich z odpowiednim rodowodem, ponownie sięgnięto do domowych kotów krótkowłosych, a także do innych krótkowłosych ras kotów rodowodowych – Rosyjskich Niebieskich, Burm czy Kartuzów. Takie zabiegi wzmocniły zdrowie i odporność kotów brytyjskich, natomiast miały negatywny wpływ na ich budowę. Sprawiły bowiem, że koty Brytyjskie Krótkowłose nabrały cech „orientalnych” – stały się smuklejsze i delikatniejsze, co było oczywistym przeciwieństwem pożądanego typu Brytyjczyka. Aby więc zapobiec tego typu negatywnym zmianom, ponownie zwrócono się ku Persom, aby wzmocnić budowę ciała.

Praca nad odtworzeniem rasy była jednak bardzo trudna, bowiem ślady cech „orientalnych” powracały co jakiś czas, a więc również co jakiś czas trzeba było ponownie wprowadzać koty perskie. Z drugiej strony hodowcy musieli bardzo uważać, żeby eliminować cechy właściwe Persom a niepożądane u Brytyjczyków, takie jak długie, miękkie futro. Ostatnie dopuszczalne krzyżowania kotów Brytyjskich Krótkowłosych z Persami miały miejsce jeszcze na początku lat osiemdziesiątych.

Efektem ubocznym takich „krzyżówek” było pojawienie się kotów Brytyjskich Długowłosych, uznanych jako odrębna rasa przez niektóre organizacje felinologiczne.

Charakter i Temperament

Można powiedzieć, że nazwa rasy dobrze służy określeniu podstawowych cech charakteru tych kotów – tak jak dwunożnych przedstawicieli Imperium, koty Brytyjskie cechuje silna osobowość połączona z opanowaniem i dużą rezerwą. I takie właśnie są między innymi kocięta brytyjskie z rodowodem, które można znaleźć w naszej hodowli w okolicach Warszawy. To właśnie te ich cechy sprawiają, że nie wymagają one tyle zainteresowania ze strony ludzi, co przedstawiciele innych ras. Oczywiście nie gardzą również czułościami, jednak niechętnie dają się brać na ręce czy siadają na kolanach, jeżeli same tego akurat w tym momencie nie chcą. Wolą przebywać w pobliżu człowieka, na przykład leżąc u jego boku lub chodząc za nim krok w krok i obserwując jego działania. Sprawiają wrażenie, jakby prowadziły spokojny i dyskretny nadzór nad wszystkim, co się dzieje w ich domu. Są zwierzętami bardzo lojalnymi – szybko i trwale przywiązują się do właściciela i do innych osób będących w ich rozumieniu domownikami. Dzięki tej lojalności oraz wrodzonej cierpliwości doskonale układają sobie stosunki z dziećmi – przywiązują się do starszych, bawią się z młodszymi, a tolerują zupełnie małe. Równie dobrze udaje się kotom brytyjskim życie pod jednym dachem z innymi zwierzętami.

Jeżeli chodzi o temperament, to koty brytyjskie są umiarkowanie aktywne, ze względu na swoje rozmiary i wagę często preferują niższe partie domu czy mieszkania. Nie zdarza im się za to zbyt często, jak to czasem mają w zwyczaju inne rasy, skakać na szczyt lodówki, by stamtąd wylądować na plecach właściciela. Nie są to więc koty destrukcyjne, co z pewnością doceni wiele osób szukających w naszej mazowieckiej hodowli rodowitych kociąt brytyjskich. Jedynie w czasie ich krótkotrwałych, zwykle porannych, gonitw po domu, ludzie mieszkający piętro niżej, mogą odnieść wrażenie, że zalęgły się u nas miniaturowe słonie…

Brytyjczyki są przeważnie kotami cichymi, nie rozkoszują się nadmiernie tembrem swojego głosu. Wydają delikatne miauknięcia jedynie wtedy, gdy mają do nas jakąś sprawę – albo żądają czułości, albo sygnalizują, że coś im dolega, albo po prostu zwracają uwagę, że pusta miska już powinna być napełniona…

Brytyjczyk - kot dla kogo?

Charakterystyczne dla Brytyjczyków cechy opisane pokrótce powyżej sprawiają, że koty brytyjskie te nadają się dla bardzo szerokiego grona osób – dla ludzi samotnych będą lojalnymi towarzyszami życia, a dla rodzin wspaniałymi kompanami zabaw i dorastania dzieci. Ludzie starsi znajdą radość w obcowaniu z cichym i spokojnym zwierzęciem, okazującym im przywiązanie w nienachalny sposób, natomiast młodym, aktywnym „yuppies” brytyjczyk może dać szansę na chwilę wyciszenia po kolejnym dniu czy tygodniu „wyścigu szczurów”. Dlatego też każdemy zainteresowanemu przygarnieciem kota polecamy zapoznanie się z kociętami brytyjskimi z rodowodem, które znajdują się w naszej mazowieckiej hodowli.

album z kotami brytyjskimi